พระไตรปิฎก-พระสุตตันตปิฎก-มหาสมยสูตร
มหาสมยสูตร อยู่ในพระไตรปิฎก เล่มที่10 ทีฆนิกายมหาวัคค์เป็นที่รวมแห่งพระสูตรขนาดยาว
๗.มหาสมยสูตร
สูตรว่าด้วยการประชุมใหญ่
********************************************************************************************
พระผู้มีพระภาคประทับ ณ ป่ามหาวัน
ใกล้กรุงกบิลพัสดุ์ แคว้นสักกะ พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ ประมาณ ๕oo รูป.
ครั้งนั้น
เทพชั้นสุทธาวาส ๔ ตน คิดว่า เทวดาจาก ๑o โลกธาตุประชุมกันเพื่อเฝ้าพระผู้มีพระภาค
พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ น่าที่พวกตนจะไปเฝ้า และกล่าวคาถาคนละบทในสํานักพระผู้มีพระภาค
คิดแล้วจึงไปปรากฏเบื้องพระพักตร์พระผู้มีพระภาค
แล้วกล่าวคาถากันคนละบท โดยใจความ พรรณนาความประสงค์ที่มา
ความประพฤติชอบของพระสงฆ์ และพรรณนาว่า ผู้ถึงพระพุทธเจ้าเป็นสรณะ
ย่อมไม่ไปสู่อบาย.
ต่อจากนั้นพระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลาย
ตรัสเล่าว่า เทวดามาประชุมครั้งใหญ่ แล้วตรัส
ประกาศชื่อของเทวดาเหล่านั้นโดยละเอียด.
หมายเหตุ: พระสูตรนี้แสดงหลักทางพระพุทธศาสนาว่า พุทธะ คือท่านผู้ตรัสรู้นั้น เป็นผู้สูงกว่า เทวดาทุกประเภท ไม่ว่าเทวดาชั้นต่ำสุด หรือสูงสุด ถึงชั้นพรหมก็พากันนอบน้อมต่อพุทธะหรือพระพุทธเจ้า เพราะพุทธะเป็นสัญญลักขณ์ของความบริสุทธิ์สะอาดจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งปวง และเป็นสัญญลักขณ์ แห่งปัญญาความรู้เท่าทันความจริงที่เป็นเหตุให้หลุดพันจากทุกข์ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น